ျပႆနာျဖစ္တဲ့အခါမွာ ဒီျပႆနာကို သေဘာထားမွန္မွန္နဲ႔၊ ေျပာပံု၊ ဆိုပံု၊ လုပ္ပံု၊ ကိုင္ပံု နည္းလမ္းမွန္မွန္နဲ႔ ထိထိေရာက္ေရာက္ မေျဖရွင္းလို႔ရိွရင္၊ ေျပလည္ေအာင္ မႀကိဳးစားလို႔ရိွရင္ တိုးတက္မႈ၊ ႀကီးပြားမႈ ပိတ္သြားတယ္။
တစ္ဖက္သားမွာ ေကာင္းတာေလးေတြ အမ်ားႀကီးရိွပါတယ္။ ေကာင္းကြက္ကေလးေတြကို မျမင္ဟန္ေဆာင္ၿပီးေတာ့ မေတာ္တဆ မွားသြားတာေလး နည္းနည္းပါးပါးေလာက္ကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕မယ္ဆိုရင္ ျပႆနာ မေျပလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ အျပစ္မရိွ အျပစ္ရွာတတ္တဲ့အက်င့္ ရိွသြားၿပီဆိုရင္ ဆက္ဆံေရးက ၾကာေလဆိုးေလ ျဖစ္သြားမယ္။ တမင္တကာ အျပစ္ရွာၿပီးေတာ့ ေျပာတတ္ဆိုတတ္တဲ့လူ၊ ေတြးတတ္တဲ့လူဟာ ၾကာရင္ သူ အျပစ္ရွာေနတယ္လို႔ မထင္ေတာ့ဘဲနဲ႔ ဟိုလူဟာ တကယ္အျပစ္ရိွတဲ့လူလို႔ ထင္ေတာ့တာပဲ။ ေျဖရွင္းပါရေစ၊ အဲသလို မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ေျပာတာေတာင္မွ မရဘူး။ ေျဖရွင္းခြင့္ေတာင္ မေပးေတာ့တာမ်ိဳးေတြ ရိွတယ္။
သူတစ္ပါးကို မေကာင္းျမင္တာဟာ ဘယ္ေပၚမွာ အေျခခံလဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ insecurity ေပၚမွာ အေျခခံတယ္။ ကိုယ္က အားငယ္တတ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈမရိွလို႔ သူတစ္ပါးကို မေကာင္းျမင္တတ္တာ ေတာ္ေတာ္ စဥ္းစားဖို႔ ေကာင္းတယ္ သတိထားေနာ္။ နည္းနည္းပါးပါး မေကာင္းတာဆို လူတိုင္းမွာ ရိွတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အၿမဲတမ္းလိုလို လူမ်ားစုကို မေကာင္းျမင္တတ္ၿပီဆိုရင္ အဓိပၸါယ္က ကိုယ့္မွာ အားငယ္တဲ့စိတ္၊ သိမ္ငယ္တဲ့စိတ္ ရိွေနၿပီ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္မႈ မရိွဘူး။ ကိုယ္လုပ္ေနတာ ကိုယ္ေျပာေနတာေတြဟာ တကယ္မွန္တယ္၊ တကယ္ေကာင္းတယ္လို႔ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တကယ္ပဲသိတယ္၊ ယံုၾကည္တယ္ ဆိုလို႔ရိွရင္ ကိုယ့္မွာ အားငယ္တဲ့စိတ္၊ သိမ္ငယ္တဲ့စိတ္၊ စိတ္မခ်တဲ့စိတ္၊ မလံုၿခံဳတဲ့စိတ္လည္း မရိွဘူးဆိုရင္ သူမ်ားအျပစ္ကို ရွာႀကံၿပီးေတာ့ ေတြးေနဖို႔လည္း မလိုေတာ့ဘူး။🌿
➖➖➖🍄🍄➖➖➖
ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက
( မဟာျမိဳင္ေတာရ )
၏
“ ေတြးမိတိုင္း ေပ်ာ္တယ္ ”
စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္၊၊
LIFE facebook page မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment